Zaman var
Giydiğimiz...
Mevsimli bir elbise.
Etlerden başka
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
her dem sorgulatacak sözler
kemiklere elbise yok giydirilecek.... yüzlere giydirilen maskelerden geriye birşey kalmadıki bedenler istifade etsin..
gidilen yol bizim değildir, gidemediğimize gelmeden daha
saygıyla Üstadım..
Düşlerden yoksun, bir yoksulun fakiri olmak için filizlenir gözyaşlarıyla duada.
Bırak, uykuları hiç adın olmasın ruhumda.
İnsanın kendine körlüğünü, kainata huzur veren melodilerin verdiği derin huzura hoşgeldin diyor bir sabah daldaki kuş.
Sen ey acıların tatlı anası.
Sanki ölümün enginliğinden doğan sevecen bir duasın.
Sar bütün yaraları.
Olmadı diye sızlandığın duaya, gün gelir olmadı diye şükredersin.
Yüreğinize sağlık enderin sevgi ve muhabbetlerimle hoşça bakınız zatınıza efendim
Gidemediğin yol,
Yol değildir...
"Ne insanlar gördüm üstünde elbise yok,
Ne elbiseler gördüm içinde insan yok!"
Tebrikler Ahmet Bey.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta