Etkiya Şiiri - Mustafa Yaralı

Saniyeler yağmur, günlerim seldi,
Suyun gücü arttı, zaman deldi,
Yitirdiğim bir dost! Aklıma geldi,
-Gönül yolu kesen tam bir eşkıya,
-Meşrebi uşşak’ı, adı Etkiya,

Cıngıl cıngıl bağırırdı durmadan,
Kolu yorulmazdı taşlar vurmadan,
Zehir akıtırdı, dili hurmadan,
-Derdi tazeledi, kendi eski ya,
-Derman vermesini, bilmez Etkiya.

Kahır yükler amma, kahır çekmezdi,
Eyvallah dedirtir, kendi etmezdi,
Kavgasız, nizasız, bir gün geçmezdi,
-O günkü olanlar, yarın belki ya,
-İnattan dönmezdi, keçi Etkiya

Olanı biteni, döküp saçardı,
İçinde gizlemez, sırlar açardı,
Dinlemek sıkardı, ondan kaçardı,
-İçten yaşatırdı aşkı, meşki ya,
-Murada ermeyen garip Etkiya.

Âşıklar mekânı gönül otlağı,
Bereket fışkırır, sulu toprağı,
Göreni mest eder gülü, yaprağı,
-Asma üzüm dolu, biraz ekşi ya,
-Baldan tatlı diye sunar Etkiya.

Nedense pek düşkün şöhrete, şana,
Gurur kibir dersem, hep benden yana,
Onurlu olmaksa, yakışır ona,
-Bana “aksi” diyor! Kendi aksi ya,
-Beni sollayıp ta geçer Etkiya.

Yüreğime geçti, dişin azısı,
Bir gün duyulmadı, benden razısı,
“Seni sildim” diyor, en son yazısı,
-Biliyorum bunlar kerhen tepki ya,
-Tavır koymasını sever Etkiya.

Bir melek değil ya, oda bir beşer,
“Yaralıyım” derim, yaramı deşer,
Barışmak hep bana, bana mı düşer?
-Keşkisiz olsaydı keşki, keşki ya,
-Bundan pay çıkartır, deli Etkiya.

14.07.2011…Mustafa YARALI