Etkisinden Çıkmadığım Sözlerin.

Öyle bir an geliyor ki,
Tüm sözlerin üzerime çöküyor.
Aklımdan tüm iyi anılar siliniyor.
O kadar çok ki o sözler,
Birini sindirmeye çalışırken,
Her seferinde yenisi ekleniyor.
Titriyor bedenim kalakalıyorum.
Hepsi içimi,ruhumu kemiriyor.
Orada yok olmak istiyorum.
Kırmamak için bu kadar çabalamışken,
Bu kadar kolay kırılabilmem ağır geliyor.
Herşeyi düzeltmeye çalıştıkça,
Yapılan muamele beni bitiriyor.
Sonra yavaşça yatışmaya başlasam da,
Bu durum bir nöbet gibi tekrarlıyor.

Beni düşündüğünü söylemiştin,bu yüzden söylüyorum.
Yalnız olmadığına göre etrafında insanlar var.
Ve hepsi geçici olsa da seni bir lahza oyalar.
Fakat benim kimsem yok,
O sözlerinle başbaşa kalıyorum.
En acısı senden duymaktı.
Asıl sorun da buydu.

Tüm sitemlerimi bencillik olarak adlandırmana kırgınım,
Birçok kötü hitaba layık gördün,
Senden vazgeçmeyen bir insanı.
Bunu anlatmaya çalıştım.
Tutkulu şiirler yazamamamın nedeni sözlerine
Çok takılı kalmam ve onların beni istemediğini vurgulamasıydı.