Semtin en afili kuyumcusundan
sana bir altın yüzük almıştım.
Üstünde ipekten bir elbise İstanbul.
Ayyuka çıkmıştı sevdamız
Gülüşleri 3 adamın çınlamıştı
Sokaklarda,
Pastanelerde,
Birahanelerde..
Sen sarışın,
Bazı kumral,
Bana göre esmer
Herkes kendi kararınca sevmeyi öğrendi seni
Aynı telde farklı türküleri oldun
Nazlı bir mızrap oldun
El sürmedin gönlün teline..
Herkes kararınca sevdi seni
Uzun hasretler arifesinde
Bayram sabahını bir uçurtmaya bağlı salarken göğe
Tüm derdi şeker olan çocuğum İstanbul..
Şimdi bir vapurda, yaşlanmış suları yarıp geçerken
Dili bilinmeyen şarkılarla sana gelmekteyim
Hep bekledin
Bizi de bekle İstanbul.....
11 Ağustos Cumartesi 2018 / 9:14
Alaçatı
Kayıt Tarihi : 3.10.2018 15:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kişiye Özel
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!