Ethem Sözen Şiirleri - Şair Ethem Sözen

Saat çalışır durmadan,
Yelkovan “der” tık, tık, tık.
Ömür geçer durmadan,
Emr-i Hak vaki olur.
Melekler ruha “der” çık, çık, çık.
Bu dünyada öyle güzel yaşa ki,

Neden bu şehir,
Böyle ıssız ve sessiz?
Neden ışıklar sönmüş,
Sokakların ve evlerin?
İnsanlar mı göç etti yoksa söyleyin.
Kuşlar neden ötmez? ..

Ben yıllardan beri böyle,
Boynu bükük,
Gözlerim yerde
Dolaşıyorum.
Ümit sahillerinde.

Ve…
Kurulu saat,
Tüm hızı ile çalıyor.
Azim olanın kesin irade
Ve takdiri ile,
Vakit tamam…

Şu dağların karı,eridi durdu.
Kalmadı dermanım,dizim yoruldu.
Deli olan gönül, şimdi duruldu.
Nerde kaldın ey yar,
Neden gelmedin?

Bilmez misin ki canım,ey sevgili,
Aşıklar hep ağlar,unutmuş gülmeyi.
Sen ki gece gündüz incitirsin hep beni,
Ben usandı candan, harab olsa cana ne?

Yanlızım ey sevgili,
Yanlızım işte.
Yine her zamanki gibi yanlızım.
Fakat, sanma senden uzaklardayım.
Ben senin yanı başında,
Nazınla baş başayım.

Ben bir güzel gördüm gülün misali
Yanar oldum her dem bülbül misali
Hazan geldi soldum bir gül misali
Baharda ötecek bülbülüm bekler.

Ben bir gerçek gördüm ölüm misali

Gün batarken kızıllandı ufuk,
Renk cümbüşüne daldı birden.
Güneş,gurup ederken o dem,
Belirdi akşamın esrarlı rengi.

Çobanlar dönmekte artık bir bir evine.

Bir gül var idi,
Bülbüle nazar idi.
Bülbül güle avaz etti
Öterdi seherde bülbül,
Gül, gül diye.