Eternal Sunshine Silinmeyen Şarkı

Rafların Sessizliği Üzerine Şiirsel Risale

Raflar boşalır; harfler düşer,
paketler, kitaplar birer birer erir.
Yüzler solar, başlıklar kaybolur,
ama mana kıvılcımı hâlâ yanar karanlıkta.

Harfler süzüldükçe avuçlardan,
akıl bir sisle örtülür,
ama ruh bilir:
suret silinse de, mana kalır,
sözün ardında gizli, görünmeyen bir nur gibi.

Joel, Clementine’ı arar zihninde,
biz de kendi raflarımızda kayboluruz;
her boşalan kutu, her düşen sayfa
bir aşkın soluğu, bir anının yankısıdır.

Tenezzüh-i ma’nâ fısıldar:
“Şekillerden, suretlerden vazgeç,
mana ışığında yürüyün.”
Çünkü ne silinebilir ne yok edilebilir
bu gizli kıvılcım:
sonsuzluğun, hatıranın ve kalbin ışığıdır.

Ve biz biliriz:
Raflar boşalsa da, sayfalar kaybolsa da,
mana, silinmeyen bir şarkı gibi
hep oradadır;
sessiz, derin, ebedî…