Mary–Howard İfşası: Unutuşun Unutulanı
Yasak bir öpüş gizlendi kalpte,
Mürekkep gibi sızdı zihnin daracık defterine.
Silindi, derinlere gömüldü sandıkta;
Ama unutmak, unutulmuşun kendisi,
Hakikati ertelemez, geciktirmez.
Mary, hakikatin çıplak yüzünü gördü bir anlık tecellide;
Kayıtlar yankılandı, hırsla çalındı,
Modern çağın kefareti ifşa ile yüzünü gösterdi.
Ama unutuşun sırrı burada saklıdır:
İkrar, rıza ve telafi…
Howard’ın gölgesi, hataların yankısı,
Bir nehir gibi akıyor bilincin kıyısında.
Her siliniş, her kayboluş,
Sadece görünmez bir işaret bırakır:
Hakikat silinmez, yalnızca açığa çıkar.
Günah, unutulsa da kaybolmaz;
Rıza doğmaz, telafi olmadan hakikatte yer bulmaz.
Mary’nin elleriyle çalınan kayıtlar,
Bize hatırlatır:
Gerçeklik, sessizce akıp giden bir ışık gibi
İfşa değil, kabullenme ve içsel arınma ister.
Unutuşun unutulanı,
Kalpte bir mihrap,
Ruhun tecelli kapısıdır.
Her ifşa, her çalınış,
Bir hatırlatma;
Hakikate erişmek için
İkrar ve telafiyle donan,
Rıza ile süzülen bir yolculuk gerekir.
Kayıt Tarihi : 19.8.2025 20:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eternal Sunshine Of The Spotless Mind Sahne 14) Mary–Howard İfşası (Unutuşun Unutulanı) Remiz: Yasak öpüş, mükerrer siliniş. Makam: Tecelli-i Hakikat. Mana: Unutmakla günah kalkmaz; telafi olmadan rıza doğmaz. Mary, hakikati öğrenince kayıtları çalar: Modern kefaretin biçimi, ifşa olur. Tasavvufta ise ifşa değil ikrar, telafi, rıza esastır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!