Eternal Sunshine Mukaddes Labirent

Saklama Teşebbüsü Risalesi

Bakkalın köşesinde unutulmuş bir çocukluk,
Ahşap masa üstünde, minik ellerin izleriyle yoğrulmuş.
Utanç, bir gölge gibi yapışır yanaklara,
Yabancı hafıza sokak aralarında fısıldar:
“Burada bir zaman vardı, şimdi yok,
Ve her yokluk, başka bir varlığın tohumu.”

Joel, sevgiliyi taşır zihninin labirentlerine,
Gizli odalar, yalanla örülmüş duvarlar arasında saklar.
Her köşe, her gölge, bir aşkı koruma gayreti,
Oysa hakiki korunak, tevbenin serin gölgesinde,
Rızanın duru nehirlerinde yüzer.

Anılar, birer renk, birer mevsim,
Yeşilin tazeliğinde ilk bakış,
Kırmızının hararetinde ilk tutku,
Turuncunun soluk ışığında kaybolan arzular…
Ve mavi, mavi hep mavi:
Bir hüzün, bir yalnızlık, bir bitmeyen bilgi.

Çocukluk oyunları, saklanma telaşları
Ve bakkalın sessiz köşesi,
Bize hatırlatır:
Kaçış değil, kabul,
Yalancı korumalar değil, tevbe ve rıza
Sevginin gerçek yurdu.

Gözlerimizle bakamadığımız hatıralar,
Kalbimizle hissettiğimiz gölgeler,
Her an, her renk, her suskunluk
Bir metafizik dokunuş
Ve her dokunuş,
Bizi hatırlamakla, unutmak arasında
Aşkın mukaddes labirentine taşır.