Eternal Sunshine Gizli Bahçe

Lacuna’ya Gidiş – Bir Metafizik Risale

Klinik beyazın soğuk sessizliği,
Sayfalar arasında yankılanır:
Form tutanakları, imza, mühür…
Bir tefekkür değil, bir prosedür
Ve biz, gönlümüzün hazinesini
Beyaz bir bankaya teslim eden müstakbel mirasçılar gibiyiz.

Tecerrüdün taklidi bu salonlarda,
Acı, satır satır ihraç edilir;
Hafıza, bir makineye öğretilmiş nota gibi dizilir,
Ve kalp, hakiki tecrübenin sızılarını unutmaya mahkûm.

Unutuş modern bir dindir burada,
Rızasızlık yolunun kutsal ayini…
Hatıralar, soğuk ışık altında birer gölgeye dönüşür,
Ve biz, kendi hikâyemizi silerken
Kendi suretimizin hayaletini bırakırız ardımızda.

Ama yine de bir gölge vardır
Her beyazın içinde titreyen:
Bir şarkı, bir renk, bir kahkaha…
Ve o sessiz yankı, Lacuna’nın kalbinde
Hala çırpınır, hâlâ “unutma” der,
Ve biz, prosedürün içinde bile
Kendi rızamızın gizli bahçesinde,
Sessiz bir direnç yetiştiririz.