Eternal Sunshine Beyin Unutur Kalp Bilir

Trendeki Karşılaşma Risalesi

Pencerenin ardında zaman bir durak,
Anonslar kesik, kelimeler yarım;
Her bir hece, ruhun derinliğinde titreşir,
Ve tren, bilinçten daha eski bir ritimle akar.

Cezbe makamında bir karşılaşma,
İki ruhun gözlerinde okunur asıl isim;
Hatıra değildir bu,
Kalbin ilm-i ledünü fısıldar,
Beynin silmeye çalıştığı satırları aşar.

Bir dokunuş değil, bir fark ediştir bu,
Latifeler üzerinden akan nazik selam;
Lacuna’nın boşluğu burada açığa çıkar:
Akıl unutur, hesaplar siler,
Ama ruh hatırlar, ezelî bir yankıyla.

Tren raylarında sürüklenen an,
Bir ilkbahar rüyasının yankısı gibi;
Her durak, bir ruh hâli,
Her istasyon, bir bakışın metafiziği.

Ve Joel ile Clementine,
Bedenin ötesinde birbirini tanır;
Beyin unutsa da, kalp bilir,
Ve aşk, ilm-i ledünle yeniden doğar,
Bir pencere ardında, kesik cümlelerde,
Cezbe ve mana ile örülmüş bir evrende.