Et tırnak ayrılıyor Şiiri - Gönül Çalımlı

en mahrem bir yasak olsan
cehennemimin bir yerlerinde
seninle işlediğim bütün günahlarımın
ateşlerine sadık kalırım
inan

hayattan korktukça
kurumuş ağaçların koğuna sığınmaktan üşüdüm
ellerim sararmaktan
ayaklarım kopmaktan
sesim titremekten
bi çare

etim karıncalanarak
tırnaktan ayrılıyor
"-et tırnaktan ayrılıyor"
uzak bir yerlerde
vuruluyor etime
tırnaklarım sökülüyor
ufacık seslerin kocaman gözyaşları
canıma işliyor
anlıyor musun?
canımı ıslatıyor

söylesene ne olur
her gün yüzüme doğan şu güneş
içimde ki ıslaklığı nasıl ve neden? kurutmuyor
bana bir yer göster
bir yer bul bana
ya da dipsiz bir mezar taşında iz yap beni
leke yap
vakitsiz sıcaklıklara sarılmaktan üşüdüm
bana korkunç öyküler anlatan hayattan soğudum
yüreğime bağlı bir damar daha
tıkansa
ne olur?
ne olur ki?
bana, seni düşünebilen
aklım lazım değil mi? nasılsa

tarihin bile dağıtamadığı
göğsümde gözlerinin
yaktığı ateşin
sakin tüten dumanlarına sarılarak
sessiz uykulara dalıyorum
-ki yalnız rüyalarda çırılçıplak beden
düşünceler çırılçıplak

bu düşlerden çıkınca
bir sokak çocuğu gibi
açlıktan değil
sensizlikten titriyor ruhum...