Esved(eyn) Kirpiklerin Şiiri - Şevket Güler

202050410351735

madem
alışmak kaybetmeye yakındır
uzaktan da sevebiliriz
yakınlığımızı

kalabalıklarla kuraklaşan
kıyı bu deniz

ufalanan
ufaldıkça kuraklaşır toprak
rüzgar yontar
taştan düşer insan

sırtını dönüyorsun
durmaksızın ona d/üşüyorsun
ellerin ellerimde üşüyorsun
kervan ağır çöl yürür
aşılmaz olsa da kum bu mekanda
yürüyoruz iklimin kurak kıyısında

su kararan
aranan bir renktir
eksik sayılmasın gece
hatırımızda kalsın taneleri kumun
bir hecenin muhacir hicretinde

tek damla kan kalmasın etimde
su bir hece
baldıran da

aldırmayın

gece düşer
hece de

su zehirleyebilir mi dilimi
göçen hecesinde
mabet secdesinde
yalnız bir gecenin
delip geçebilir mi kalbimi
tarifsiz uzasa
esved(eyn) kirpiklerin