Esved Şiiri - Mehmet Şerif Ekici

Geçti kollarımdan esved rengi bir taşın
Recmden kalma ; sözün doğrusu böyle
Uzun bir koridor senden nereye dönsem
Bilmediğin şeyler var gönül bilgisi dedi
Dönüp dönüp bakıyor bana deli bir semazen
Titriyor gülün üstündeki çiy tanesi
Belli belirsiz uçuyor göğsümde üveyikler
Deli bir umut taşıyor yalnızlığımın köşesine
Bir badem çiçek sallıyor kapımızdan içeri

Süngünün ucuyla daldığım her geceye
Kalan tanrıçaları topluyorum avlumuza
Onlar burada var oldu , ben burada
Sevgilim sen de burada
Şu selvi şu kocaman manolya şu zeytin
Şu çitlembik şu kösnül zerdali şu Gediz
Şahikada ervaha karışır sevgilim
Neresidir kuytu dulda hani nerde inziva
‘’ Evet efendim evet
Evet aşk efendim
Birkaç fersah ilerlediğinde
Aşık olduğum kadın tanrıçalarca
Orada
Emzirildi