Estirme Şiiri - Murat Kılıç 2

çekiver yollarımdan hasret fırtınalarını
zaten uçurumun önünde kalmışım
estirme bu kötü fırtınayı da
çaresizliğe düşüp
seni kaybetmeyeyim.
güneşim, yeniden doğ sabahlarıma;
çocuklar gibi sevineyim.

can özüm!
şimdi dışarıda yağmur var biliyor musun.
çıkıp da göz yaşlarımı neden toplamıyorsun?

korkma onlardan.
çünkü yağmur dedikleri
senin için döktüğüm göz yaşlarımdan
başka bir şey değil.
ellerin bana uzanmıyor
bari onları topla da
neden gözlerimden döküldüğünü bilsinler

ne olur ümidim ol,
felaketim olma.
sana koşar adım geliyorken
yollarıma duvar olma