Eşşoğleşek Şiiri - Osman Şenol

Eşşoğleşek
Davudi çıkar sesi,
Pek de kalın ensesi
Doğalı bilmez yası,
Hep gülmüş eşşoğleşek...

Dilinde,mersi,tenkyu,
Katır mı,katır huyu,
Yememiş hiş odunu,
Hep vurmuş eşşoğleşek.

Doğalı haram yemiş,
Fedailer beslemiş,
Ömrünce kaybetmemiş,
Hep bulmuş eşşoğleşek.

Beleş almış suyunu,
Hiç bilmemiş soyunu,
Yoldurmamış tüyünü,
Hep yolmuş eşşoğleşek.

İnsanca ders almamış,
Hiç sınıfta kalmamış,
Açlık nedir görmemiş,
Hep doymuş eşşoğleşek.

Bir gün yaya gitmemiş,
Eli kürek tutmamış,
Hiç kilo kaybetmemiş,
Hep koymuş eşşoğleşek.

Devletten,ondan,bundan,
Makinadan,kafadan,
Teraziden,kefeden,
Hep çalmış eşşoğleşek.

Her dalda olmuş cellad,
Gözleri döner yallah,
Vermemiş evvelallah,
Hep almış eşşoğleşek.

Kibir akar sözünden,
Hayır gelmez gözünden,
Verdiği tüm sözünden,
Hep caymış eşşoğleşek.

Söyleneni bilmiyor,
Ondan adam olmuyor,
Sanıyorduk,duymuyor,
Hep duymuş eşşoğleşek.