Eşsiz Varlık Şiiri - Hamit Korken

Kainat ağacının, meyvası insan
Varlığı halk edenin, tuğrası insan
Doksan dokuz esmanın,aynası insan
Kimedir bunca hizmet,kimedir bunca ihsan

Dünyaya gönderilmiş,aciz ve muhtaç kulduk
Ne verdik ki Allaha, nimete nimete mazhar olduk
Allah bir kulu sevdi, kullarını yarattı
O eşsiz varlık için,kainatı donattı

Kainat dile gelse, der ki ya Habibullah
Vesile- i hilkatım, sensin ya Rasulullah

Sen yokken bütün alem, kupkuru sahra idi
Varlığının nuruyla, beşeriyet dirildi
Gül devrinin sultanı, kulların efendisi
Himmet eyle ne olur, yolda bırakma bizi

Cürmümüz yok lakin, günahımız çok amma
Sen sultansın, bizse kapında geda
Rabbini gören, o gözler hürmetine
Bizede eyle nazar, kabul et ümmetine

Senin olmadığın yer, har olur, viran olur
Sensiz cennet dahi, bizlere zindan olur
Allah lütfetmiş bize, şefaatçı mihmandar
Böylesi eşsiz nebi, hangi ümmette var

Kainat güneşisin, her zerre seni tanır
Nerde karanlık varsa, nurunla aydınlanır
Bizleride aydınlat, mahrum etme nurundan
Arınsın bedenimiz, zamanın çamurundan