Ne zaman başladı yalnızlığım, ne zaman bitecek, bilmiyorum.
Ne zaman sevdim, ne zaman ayrıldım ya da terk edildim.
Bu sözlerim sanadır, yalnızlığıma ayna tutan mavi melek.
Sus, hiçbir şey söyleme, sadece dinle.
Yine yokluğun çökmüş omuzlarıma, yüreğim yorgun yine soğuk buz gibi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
İSYANINIZI KELİMELER DÖKMÜŞSÜNÜZ İYİDE YAPMIŞSINIZ SESİNİZ DUYULUR UMARIM...
TEBRİKLER
Ağır olan hangi noktalar efendim, hem düzeltim hem anlam bakımından iyi olur diye sormak isterim.
Ayrıca beğeni ve övgünüze teşekkür ediyorum
ÇOK AĞIR OLDU. SEVGİLİ YAREN,
BİRAZ DAHA YANGIN BİRAZ DAHA ÖZ...
SANA YAZMAK YAKIŞIYOR.
BAŞARILAR
SEVGİLERİMLE
gönlünüze göre olsun saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta