Eşsiz sevgilim 2 Şiiri - Erdal Yalçın

yıkayasın diye güzel ve eşsiz kadife tenini
daha dümdüzken dünya
ve çiçekler serpiştirilmemişken yer yüzüne
dağlar henüz eşsiz tablolarda yerini almamışken
ve kırmızı üzümü ezen günahkar ayakların
henüz değmediği
ulu toprakları sulamış
kutsal muson yağmurlarından getirdim
sana ben...

böylece eşsiz sevgilim,
eşsiz ve asil duruşunla
güneş kızılı saçlarınla
göklerin ve yerin sahibinin karşısına
ince hüzün bulaşmış yüzün yerine
alnı açık ışıklar la çıkasın diye sen...

gel sevgilim,
artık konuşamadığımız ve ertelediğimiz
hiç bir şey kalmasın yarına...

her kar havasını romantik ve büyülü sanan insanlar gibi,
gözlerinin o eşsiz renginde buluşalım yine,
arka sokaklarda bizi bekleyen tehlikeleri
hiç bilmiyormuşuz gibi.

ve kayan yıldızların arkasından
dilekler gönderelim hüzünlerle...
vurulduktan sonra ayın altında,
ölüme biraz daha yaklaşırken
kanlar içinde
bir duvar dibinde bedenlerimiz,
yüzümüzde acı bir tebessümle
bir türkü dinleyelim hüzünlü...

ahmet kayadan şiirli bir türkü olacak elbette...
yoksa,
usul usul yaklaşan ölümü beklemek sıkıcı olur...

bilirsin ki sevgilim,
ölmek üzere olan insanlar,
huzurlu olmalı...

yoksa gülüm yaşanmış sevdalara ayıp olur... e.y