Eşsiz Pagoda Şiiri - Çağdaş Çetinkaya

1

Zamanın unutulduğu
kimsenin yerimizi bilmediği
sessiz bir geceydi

Bir bakirin saflığıyla
heyecanıyla
dudaklarımı dudaklarına musallat etmiştim

Ağzının çilekli ıslaklığı
ruhumun çorak diyarlarına yağan
bereket yağmuruydu

Profesörler gibi kurduğum güçlü
erosçu cümlelerim samimi
durmadan anlattığım
aşkım sahiciydi

O gece istemedin
vereyim
pagodanın anahtarını
ansızın çekip gittin

bir daha da aramadın

2

Günler geceleri
geceler günleri ağırladıkça
yüzümde fistüller
sivilceler çıktı

Vücudum sensizlikten üşüyüp titrerken
çaresizdim
merhemi yoktu ruhumdaki yaraların
özlemiştim

Süt beyazı haberci güvenircim
uçsun diye güzel haberlerle pencerene
yazmaya başladım

Öğretip güzelliğini boş sayfalara
uçurdum güvercinimi
haberimi ulaştırsın diye sana

3

Oku artık yazdıklarımı
Güvercinim gibi uçayım odana
Düşün artık şu zebun erini
Tazı olayım yanında

Beraber eskitelim vücutlarımızı
eşsiz pagoda*