Eşsiz Nefes Şiiri - Kübra Şahin 2

Güzelliğin ile büyülenen bir garipti varlığım,
Zamana bırakıp, bir gün belki geçer sandığım,
Daha neler neler ki kelimeler kifayesiz, yandıkça yandığım…
Nasıl bir ummandı o gönül ki, kandıkça kandığım...

Kahreyleyen karanlıklarda soluğun eşsiz nefes,
Bir yerde noktalanıp bitecek, adı değil ki geçici heves,
Tutuklu gönlüm, sevda sarmalına ayağıma öyle dolanmış ki artık pes,
Ver o rayihalı güzelliğinden içten içe bir ses...