Eşsiz İstanbul Şiiri - Ahmet Yumuşak

Geziyorum İstanbul’u
Kalabalık caddeler, tenha sokaklar
Bir yanda gecekondu
Bir yanda villalar
Köpeğin bakıcısı,berberi var
Garibin yatağı köprü altı
Dayanağı duvar
Bir şairden hatırladım
Elbiseler dolaşır caddelerde
İçinde insan yok
İnsanlar yatar sokaklarda
Üstünde elbisesi yok
Görüyorum insanları
Biri yer biri bakar
İşte bunlar beni yaralar
Sahipsiz kalınca
Dilenir küçük çocuklar
Kiminin dadısı,arabası
Kiminin yardımı,hayır duası
Kimi yerde açılır
Binlerce hayır sofrası
İstanbul dünyada bir eşi yok
Kimine yapılır anıt mezar
Kimi ölür mezarına
“Sahipsizdir” yazar