Eşsiz Güzel! Şiiri - Bahattin Karagöz

EŞSİZ GÜZEL

Yolda bir güzele rastladım demin,
Düşündüm, neyleriz yaksa cihanı?
Başında yer aldı hemen gündemin,
Bırakılmaz, o bıraksa cihanı...

Ay yüzlüm güzeldir, güzel tastamam,
Şairim, hüsnünü tam anlatamam,
Sözümü döndürüp yuvarlatamam,
Sezadır Tamu'ya soksa cihanı! ...

Baka kalır bütün yayan, yörükler;
Her nefes bir gönül yakar, körükler!
Eminim, ardınca bağlar, sürükler,
Bir saçın teline taksa cihanı!

Baktım, o giderken yol gidiyordu.
Yaran, bölük bölük, kol gibi ordu...
Bu hali anlamak, anlatmak zordu;
Revadır sigaya çekse cihanı! ...

Bu ne sonuncusu, ne de bir ilki,
Hangi kul bağlanmaz, elde değil ki!
Bu yüzden cennetlik olacak belki,
Yerle bir eylese, yıksa cihanı! ...

Keşke çıkıp sırra kadem basaydım,
Huzursuz ruhuma bir gıda saydım.
Eğer yanmasaydım, tutuşmasaydım
Böyle uyarmazdım yoksa cihanı!

Dilerse kulunu berhudar eder,
Dilerse yolunda tarumar eder,
Dünyayı didarı için dar eder;
Dert mi, alemlerde çoksa cihanı? …

Rabbimin kuluna haksa cihanı,
O şanlı resulle sunar ihsanı! ..
Yine cennet sunar bize Furkan’ı;
Allah deriz toptan soksa cihanı! ..