Esse Şiiri - Üzeyir Aydın

Esse
Ağlayamam sesim çıkmaz donuk yüreğim
Fırtınalar kopmuş içim kan ağlasa da
Acılar kalır yenisi olmaz dileğim
Ters bir rüzgar esse yüreğim dağlasa da

Saatler dakikalar değil yıl geçiyor
Umut umutsuzluk yürekleri yakıyor
Maymunlara döndüm herkes bana bakıyor
Ağlayamam sesim çıkmaz içim yakıyor

Ruhun çekip gitmesini bekleyemezsin
Açılan kapı sana değil giremezsin
Kolum kanadım kırık tutmam diyemezsin
Unuturum deyip de çekip gidemezsin

Cam kırığı olsa el kanatır kan akar
Ruhun verip can vermeyince yürek yakar
Unutulmayacak izler bırakır yara açar
Bunu anlatsan anlayanlar senden kaçar

El sallar bakarsın dönüşü olmayacak
Cakada satmayacak dönüp bakmayacak
İçini yese bıraksa bırakmayacak
Taze fidan senin tomurcuk açmayacak

Aşk sevda senin neyine keder ağında
Halin gören seni sanır sevda bağında
Ne aşkın ne sevdan yanar yürek yağında
Israr boşuna senin hayal kaf dağında

Duygularım kapalı kapılar ardında
Yeni bir yazgı benim çok uzağımda
Aşk sevda benim uğranmayan durağımda
Rüzgara kalmış umut sevda yaprağında

İki el tutunmuş geziyor caddelerde
Yanak yanağa kıyılarda köşelerde
Elin aşkı yanında benim düşlerimde
Zamana yenildik eskidik içlerinde

Üşüdüm üşüttüm sevdayı unutturdum
Can verdim canana erdim aşkı tutturdum
El verdim dilim verdim kendime yutturdum
Bahara erdim deyip de yaza koşturdum

İki el bir yürek sen olmayınca dersem
Ruhun bedeninde ben olmayınca dersen
Dünya alemde yaşarken sevdanı bilsem
Elemin kederim olsa mezara girsem

Cebrin Defteri; 24; Ekim; 2010; Altıntaş