Esrime Şiiri - Mehmet Yöndem

ESRİME

Dizelere yaslanıp yaşamak nedir biliyorum
yanlış tarafta ıpıssız
duran sürahi. Gece uyanınca
korkudan çatladığım oyun
Hile yaparken tuttuğum
zar!
Kalp
kalbi bölenlerindir
yaşamak
sazlı sözlü palavra!

Aşktı işte göze batışan kıymıktı
kağıdın ortasında kendisiyle saklanbaç
oynayan ben
ağzım başkasınındı
dilim
annemin ağzından babamca konuşur susardı
kendimi sevmedim seviler biriktirip büyüdüm
Onu her nöbette banklara
kazıdım yalandı
elim varmadı gözümdeki kıymığa
kendimi elimden ettim geldim
anlaşılınca anlamsızlaşan
alışılan alışılan ve ezberlenen
bir yaşamaktı hepsi bu
zaman kollayan iştah, akla takılan mazi
kaçaklık kadar ipsiz, uykular gibi yalın
dilimizi ısırdık her bulunç nöbetinde
ezbere yaşadık ve unuttuk
neyi ezberlediğimizi

aletten öte demirken demir
gümüş, yüzükten önce gümüşken
gümüşlükten utandık
kutsayarak bıkmadan gölgeleri
uyuyan çocukları fazlasıyla inciterek
yüzüktük hayran kaldık
yüzüğün kıvrımına

'sevilerim duvarlarım köprülerim
yani kaybedecek çok şeyim...
bana topraktan saklanamaya ve tabuttan
bahane gerek! '
- yok öyle bir şey kaskatı bir yalan hepsi
sürgünlüğünden başka gezginin
nesi var kaybedecek...

-belli ki hayal
taylara bozgun vurulan simya
günleri sarkaçtan çalınan
kalbim yalan!

Kalp
esneyince
artık esnemiştir...

Mehmet Yöndem
2000