Ey evlat!
Bilirim sen nasihat sevmezsin ama
ola ki bunları duyarsan beni iyi anla!
Eşref der ki;
Bir gün, bir kalem vermişler delinin birine.
O da başlamış önüne gelene, verip veriştirmeye.
Sormuşlar: Ey deli! Derdin nedir? diye.
Demiş: Efendiler! Benim bütün derdim; kalemledir!
Bildiğini bilmemeyi seçti biri, yaşadı bilmediğini bilerek
ya bilmediğini bilmeden ya da bildiğini bilerek.
O çok şey biliyordu ya da hiç bilmediğini.
Sorardı durmadan her bildiğini ya da bilmediğini.
Ne gariptir öldürdüler onu bildiği için;
Ey sevgili!
İste, senin için aşılmaz çölleri aşayım;
senin için delinmez dağları deleyim;
bitmek bilmez yolları önüne sereyim;
yeter ki bir kez gel de bana...
aah anne ah!
Kimse seni bilmiyor.
Kimse seni tanımıyor.
Herkesin gözü sende ama
kimse seni görmüyor.
Tanrı olmak başka şey doğrusu
İşkence eder,
merhametli derler.
Ceza verir,
esirgeyen derler.
Hiçbir şey vermedikleri
Birini tanırım;
konuşurdu hep biriyle,
derdi tanrım!
sen bana yardım eyle...
Bir ses gelirdi o an gökten;
Sen zavallı bilge, bırak, düşünme boşa..
Bulamazsın bir belge, boşver, düşersin boşa..
Belki o büyük değil, biz küçüğüz;
belki o küçüktür, bizler değil...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!