Gökte mavi kuştum Nurten;
Kırdın kanatları mı.
Süzülerek bu çaresizliğimde,
Mavi sulara gömdün beni.
Şimdi denizlerde yosunum Nurten;
Bir taşı sarar gibi,sardım acıları.
Gece yine gece,
Uyku tutmuyor gözlerim,
Zifiri karanlığın verdiği huzursuzluğu,
Sigarama ferman veren bir kiprit çöpü bölüyor.
Bu gece serhoş olmak için,kadehlere gerek yok;
İhanetin, bir köpeğe hoşt dercesine,
En derin yarayı sen actın yüreğime,
Sende sızladı bir yanım;
Buğusunda bu uzak sevdanın,
Yanıp,yanıp kül olmak varya;
Bu sızlayan yarayla bilinmez.
Tarifimin olmadığı bu koca dünyada;
Sana dair ince fikirrerim,
Çırpınırken beynimde;
Yaktığım sıgaramın dumanı,
Yaksada parça parça beni,
Birini söndürmen diyerini yakıyorum.
Bak gör;
Yürüyorum istanbul sokaklarında,
Hüzün çarpıyor yüreğim her adımda,
Bazen bir rüzgar esiyor,
Bazen ayağım takılıp düşüyorum,
Sürünürken bile ismin dudağımda.
Ben acımı içimde demleyip,
Yudum yuıdum içiyorum,
Bakma sakın güldüğüme,
Kan gibi kül gibi ağlıyorum.
Ey mavi düşlerin güzeli;
Bir sevdaki bende,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!