Eşref i mahlukatım Şiiri - Selva Durmazemir

Bazen güneş olur doğarım
Neşe sevinç huzur mutluluk dolarım
Hayatın tadını bir başka alırım
Sanki dünyayı ben ısıtırım
Ben esrefi mahlukâtım

Bazen yağmur olur yağarım
Umut olur bulutlarla coşarım
Sanki dünyanın dört bir yanına koşarım
Gökten düşüp toprağa karışırım
Ben eşrefi mahlukatım

Bazen sel gibi akarım
Taşkın sular gibi coşarım
Acıyı çileyi ummanlara taşırım
Bendime sıgmam da öyle bir taşarım
Ben eşrefi mahlukatım

Bazen fırtına gibi eserim
Gözüm birşeyi gormez de herşeyi bir anda silerim
Tozu toprağı birbirine katar giderim
Bağrımdaki külleri yerle yeksan ederim
Ben eşrefi mahlukatım

Bazen karanlığın ortasında ay gibi doğarım
Hüznümü kederimi gece diye sararım
Bir şafaktan bir şafağa aşkla koşarım
Mücadelemle inancımla umitle yaşarım
Ben eşrefi mahlukatım

Her zaman dünyayla irtibatlıyım
Dünyanın içinde küçük bir dünyayım
Kainatta insan olarak birtek Rabbime ben muhatabım
Cennet cehennem önümde, büyük bir imtihandayım
Dünyadaki herşeyin hizmetine sunulduğu bir varlığım
Kainatın sahibine kulluk için yaratılanım
Ben yaratılanların en sereflisi olan eşrefi mahlukatım