(Medeniyet, kültür, edebiyat dünyasında en köklü ve kadîm bir geçmiş ve irfan hayatına sahipken, sırf yeni nesillerimiz, bizim tarihi vebalimiz olarak, kültürün hayat damarları mesâbesindeki kökleri olan ve mânalarıyla nesillerden nesillere râbıta kurularak milletleri ebedileştiren kelimelerinin kırpılıp, cemiyetin hafızasından kazınıp atılarak (Bu bağı sürdürmek için, başka hiç bir şey kalmasa da zengin kelime hazinesiyle irâdedilmiş, Cumhuriyetimizin de bizzat bânisi ATATÜRK`ün eseri olan, sırf bu NUTUK tek başına yeterdi, uyduruğa tercüme edilip, kelimeleri unuttuturulmasa idi...) , bu gün eski eserleri okuyup anlamamakta haklı ve öğrendiği fransız kisveli `sel`li-`sal`lı uydurukçayı yegâne Türkçe sanıp histe müşterek olduğumuz ecdâdımızın eserlerini birlikte, ânında, mânasıyla idrâk edip içimize sindirmekten mahrum bıraktığımız güzîde genç nesillerimize, beni anlamasalar da, yine de hizmette son damla kanım helâl olsun diyerek tabiî lisanımla bir şeyler yazmaya çalıştım, ve düşündüm, doğrudan o eserlerden örnekler getireyim, yeni neslin seviyesinde yine de uydurukçaya kaçmadan açıklayayım (Bu uydurukça tâbirini TDK.`ya atfediyorum) , kendimce de yanı başında ya aynen, ya mânaca nazîre yazayım. Bu teslimiyetimle hoş görünüze sığınırım) ...
----
Bu gün, kütüphanemdeki edebiyata dair bizim veya önceki nesillerin eserlerinden, devamlı okuma îtiyâdım veçhiyle, rast gele okuduğum, *Ötügen-Söğüt* Yayınlarından *Büyük Türk Klasikleri*`nin 7. cildinden (Esrar Dede Dîvânı`ndan) aldığım (1) numaralı `Gazel`i size seçtim:
Mefûlü Mefâîlün Mefûlü Mefâîlün
(- -.. - - - - -. . - - -)
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
