Esrarı Alem Şiiri - Hasan Özçelik 2

Hayat kısa, yol uzun; menzillere varılmaz,
İnsan küçük bir alem; sırlarına erilmez.
İyiliğe doyulmaz; kötülükte durulmaz.
Hayatın anlamı ne(!) heskes öğrense gerek.

Dünya denen coğrafya; hepimizin vatanı,
İklim neden değişti, zorla biraz kafanı,
Tarihte anlatılır, meşhurdur Nuh Tufanı,
Sebep, hikmet ilmini merak eylesek gerek.

Her varlık ayrı dilden, anlatır ahvalini,
Ay dolanır, gün aşar, anlarız mihvalini,
Yutan Karadelikler, esirin esrarını,
Bilinmez, görünmeze dikkat eylesek gerek.

Mevcudat iki kısım, cemadat ve zihayat,
Sebep cemadat olsa, olur muydu hiç hayat,
Görünmeyen bir el var, hüner bu elde kat kat,
Yoktan nasıl var olduk, sorup öğrensek gerek.

Kendimizden geçeriz, manalı bir bakışa,
Hayret ve ibretle bak, güzeldeki nakışa,
Nasıl bir program ki döndürür yazı kışa,
Bu mükemmel sistemi kuranı bilsek gerek.

Bal arısı bal yapar; eşek arısı zehir,
Âlim huzur üretir; kara cahiller kahır,
Toprak altın olurdu; olsaydı insan mahir,
Ateş, hava ve suyla toprak oluşsa gerek.

Bulut buluta çarpsa, ateş oluyor, garip(!),
Bazılarına göre; değişmez maşrık, mağrib,
Bu esrarı kim bilir, gidip soralım varıp,
Fizik, kimya, ilmini topraktan sorsak gerek.

Meyveye ibretle bak, bir de ağaç köküne,
İncir tohumuna bak, kabak, hurma, zeytine,
Bitki nasıl çamur yer, değme gitsin keyfine,
Ekoloji ilmine ibretle baksak gerek.

Dağlar neden tertemiz, şehirler neden kirli,
Soğan ve lahanada, yaprakları kim dürdü,
Her olay tesadüf mü, anlamadık bir türlü,
Marifet bilmek değil; doğru okumak gerek.

Ay, gün, asır değişti, kural hiç değişmedi,
Bak, iman ile küfür; nurla kir birleşmedi,
Şecerei zakkumdan nar, buğday yetişmedi,
Adetullah kanunu böyle emretse gerek.

Hadise başıboş mu, şikayet niçin Hakka,
Tenine diken batsa kendi kalbini yokla,
Sözlerin tatlı olsun, kemini bana sakla,
Ne çekersen dildendir, iyi yönetmek gerek.

Dün sokakta oynardık, şimdi ihtiyar olduk,
Bizden istenen neydi; niçin yaşadık, öldük,
Dünya güneşten kopma; volkanı vatan bulduk,
Kader, iman ilmini sorup öğrensek gerek.