Esrarengiz Yalnızlık Şiiri - İsa Erkol

Sessizlik,sükunet,yalnızlık
Ne zor Allah'ım böylesi ne zor
Hertaraf esrarengiz,her yer karanlık
Ürperiyor içim alev alev yanıyor.

Dinliyorum etrafı,nafile...çıt yok,
Korkutuyor her şey,söyleyin kimse yok mu?
Boşa konuşuyorum, nafile! çıt yok,
Korku, vuslat,çile acaba bu mu?

Burada rüzgar sesi duyulan tek ses
Sokaklar karanlık, yanmıyor ışıklar
Es ey rüzgar, ne olur sen hep es...
Seninle serinlesin gönlü yanan aşıklar.

Neden bu gün böyle her yer ürkütücü,
Bu nasıl sonbahar? sanki ıssız çöldeyim
Yıldızlarda açmamış, kalmamış hiç gücü
Allah'ım medet...kudurmuş bir seldeyim.

Ne arayanım var, ne de bir soranım.
Ağlıyorum yalnızca bu ıssız sokaklarda.
Araboğlu'm ölürsem dertten ölürüm
Gazeller örtsün üstümü, bu tuhaf sonbaharda.