Esrarengiz fırtına Şiiri - Mustafa Topaç

Işıl ışıl gözl
Işıl ışıl gözleri vardı
Hayata mutlulukla bakardı
Kimi Furkan kimi fulyaydı
Esrarengiz fırtınayla soldu gittiler
Bakardı mutlulukla sevinçle
Oynardı kimi topla kimi bebekle
Esrarengiz fırtınayla soldu gittiler
Ne huzuru kaldı ne de sevinci
Hayaldi rüyaydı sanki
Esrarengiz fırtınaya kapılıp gittiler
Söyledim yalvardım dinletemedim
Hiç bir şey olmayacak umduğun gibi
Yazık ettin bir gönüle bilemedin
Gönül dağı misali dökülen taşlar
Esrarengiz fırtnayla dağılıp gittiler
Fatihi oldu sevdası oldu
Bir süvari misali şahlanan ordu
Esrarengiz fırtınaya kapılıp gittiler
Ne dil ne gönül ne de söz dayandı
Gözlerimizden bin yaş aktı
Onlar da
Esrarengiz fırtınaya kapılıp gittiler
Elden ne gelir dilden ne gelir
Cahile ne denir ne dinletilir
Giden ne gittiği yeri beğenir
Ya gittiği yerde ne kalır
Sevinç neşe de fırtınaya kapılıp gittiler..