Esrarengiz Ev Şiiri - Seval Günaltay

Uzun dar bir sokak
Yürüyorum ve birden
Birden dikkatimi çeken
Büyük ama ihtiyar bir ev var .
Senelerin acımasızlığı
Onu da esir etmiş .
Gözlerimle etrafıma bakıyor ,
Tereddüt etmeden içeriye giriyorum .
Yalnızlığı kendisini çürütmüş.
Camdan içeriye süzülen ışık ,
Biraz olsun renk veriyor .
Ama tahta , tozlu merdivenlere,
Hayat vermeye yetmiyor .
İnsanın içini bunaltan hava
Hep peşimden beni izliyor .
Yavaş adımlarla çıktığım merdivenler ,
Her adımda beni ürkütüyor .
Ama nedenini bilmediğim bir his ,
Sanki beni itiyor .
Evet merdivenin son basamağı
Bir anda düşünüyor ,
Eskilere gidiyorum .
Filmlerde gördüğüm bu kocaman ev ,
Yıllar önce kimbilir kimleri yaşattı
Belki bir genç kızın ümitlerini ,
Kimbilir belki gözyaşlarını .
Masallardaki düğünlere sahne oldu belki
Kimbilir ...
Yavaş adımlarla son basamağı inerken
Tarihi yaşamış bu evin ,
Şimdi virane olmasından utanıyorum .
Kapıdan uzaklaşırken son defa geriye dönüp ,
Tozlu merdivenlere elveda diyorum.
Elveda ...