Esrar-ı Sükûnet Şiiri - Furkan Karakaya

Nedir sessizliğin ardındaki sır?
Ruhumu tırmalayan sükunet
Daha ne kadar süreceği meçhul
Lakin benim çılgınlık zamanları
Isırıp atıyorken saatleri birer birer
Tenimi her gün boğan sezgilerin
Kanımdaki sarhoş gürültüsü
Her geçen gün kırarken desibel rekorunu
Şimdiyse kulaklarımı çınlatan tek ses
Derin bir sessizlikten ibaret.

Ben böyle alışmıştım hayata,
Neredeydi şimdi kavgalarım?
Her işleyeceğim suçtan önce
Provasını yaptığım savunmalar
Nerede?
Şimdileriyse adle secde etmiş,
Mahkum olmaya mahkum,
Bir bedenden ziyade kalan bir ruh
İstenilen zaman teslim.
Bedenim zaten değersiz
Menşei USA kadavralarından!

Tutundukça daha da çırpınıyorum
Dünya böyle bir yer işte
Kirli yüzler temiz olur bazen
Bazense tam tersi
Ama artık ağzım açık değil şaşırmalara
Ne kadar normal olabilirdiki
Üstüne bastığın toprak dönüyorken
Karakterinin de dönmesi?
İnsanoğlu işte iki yüzlü
Parmakla gösteriyorum bak;
Bu görünen yüzü, dışarıdan tanıdığın kadar herkes,
İşte tecrübelerimle gösteriyorum;
Bu da ikinci yüzü
Dışarıdan gözüktüğü gibi değil herkes!

Nasıl göründüm karşımdan bilmem ama
Bir benden geriye kalan ne varsa
Umutlarım bir yana dursun mesela
Zihniyetim bir başka köşeye
Sevdam beyaz örtüm olsun sonra
Toprağın altında sarsın bedenimi
Dirildikten sonra dahi üzerimden çıkmayan

Bağırmak istersin sonra da zaman zaman
Avazındaki ses kısılına kadar
Tek bir celsede
Ne kadar da güç değil mi
İçine yuttuklarını dışarı haykırmak?
Bazen sevdanı diyebilmek Sara'ya
Bazense acı doğruları söyleyebilmek bir dosta zor gelir.

Marşlar bağırır senin yerine kimi zaman
Bir marş çalsa eğer Ötüken'den
İşte o zaman inleyecek Kerkük, Yalta, Karabağ ve de Nahçivan
Ah bir marş çalsa ah!
İçin için huzur kokacak bütün cihanda
Bir marş çalmaz
Ne Ötüken'den
Ne de Ankara'dan

Oturun ve iyice kulak verelim
Sessizliğin sesine,
Bırakın çekici örsü dünyada madde namına ne varsa
Bir köşe de dursun herşey
Kulak kabartın sadece,
Konuşan birileri var
En içten, en samimi
Metafizik bir kavram: Ruh!
Bazıları iki eli yakamda bulsam da onu
Yalnız haykıramadığım zamanlar
Sen bu değilsin diyen bir ben oldu bana

Sükunet tırmalıyor ruhumu!
Nerede hakkı haykırışlarım,
Provasını yaptığım savunmalar,
Bana dair olan ne varsa;
Mesela marşlarım mesela Sara...
Nerede?

Sessizlik evrenin fıtratına tersmiş
Artık anlaşıldı bir bunca vakit sonu.
Bir nizam dahilinde herşey, anladım.
Bu intizamda ben varlığımı kavradım.

FURKAN KARAKAYA