Esrar Güzeli Şiiri - Black Rose

Bir gece saati üç eder uyanırsın aniden.
Yürek burkan bir acıdır içinde yaşattığın.
Belki bir çocukluk öyküsü,
Belki bir gençlik sevdası vurur seni beyninden.
Vurulan beynindeki tümör sanırsın da.
Ellerin iki yana düşünce anlarsın
Kastedilen can sensindir...
Senin uykuların can çekişirken,
Kim bilir kimler hayat bulur tırnakladığın yastıklarda.
Ve ten kafesi denen bedenin,
Kaç yaş atar birden.
Sen yine de gülümsersin hayata.
Çocukluktan kalmış bir dirençle,
Geleceğe adanmış bir özlemle.
En çok gözlerindeki esrar korkutur seni seveni.
Çünkü bir ömür
ya boğulmakla geçecektir derinlerinde,
ya savaşmakla geçecektir dalgalarıyla.
Kurtuluş yoktur ne de olsa.
Asrın en güzel çeyreğini tüketmişken ömür
Asrın esrarına müptela olmuştur yüreğin.
Çoğu zaman ne bulduğunu bile bilmeden geçer zaman.
Çünkü en başından belli değildir ne umulduğu.
Sen yine de korursun gözlerdeki esrarı.
Yüreğini sardığın dikenli telleri daha bir gerer,
Daha çok sıkarsın körpe kalbini.
Bilinmez ki acıya mı tiryakisin.
Yoksa acı mı sana müptela.
Bilmezsin ki yürek özgürlük ister.
En susuz, en aşksız çölde dahi
Çekilen acı aratmaz sıkışmış halleri...
Sevildiğin kadar sevmişsindir aslında,
Lakin görüldüğün kadar görmemişsindir güzelliği.
Çünkü sabah akşam aynalarda arar,
Dudaklar arasından iltifatlar beklersin.
Yazık etmekle ihya etmek arasında gider gelir,
Hayat dediğin hengame.
Ve sen esrar güzeli...
Göremezsin yüreğini ve güzelliğini;
Benim gördüğüm kadar...