Esram Şiiri - Şair Esram

Güneşin parıltısımı azaldı,
yoksa?
Dünya karardı gibi.
Denizin dalgaları köpük, köpük..
Semanın yüzünü çoktan
beride görmemiştim.
Canı yanan it yavrusu.
Belliki sokakta
,yağmur altında.Kimsesiz ve
üşüdüğü her halinden belliydi.
Karıncalar taş altında
.Amman ellemeyin.
Bozmayın yuvasını.
Çocuk işte; bilirmi
günahı sevabı.
Derinden müzik sesi
geliyor.
Perdesi aralık,
kandilin şavkı
sızıyordu.Sokağına Esraların.
Esraydı belkide,
beni bu denli,
karamsar eden.
O Esraydı mavi ipek
bluzu,ne ayaz dinler ne buzu.
Çok severdi bu rengi.
Saçlarının
rüzgarla birleşince,
dalga dalga ahengi.
Çoktan beridir rüyada görmüyorum,
biliyormusun?
Çokta önemli değilim onun için ya;
Ahım şahım yaşantımda yok.
Hani o karşıdan görünen,ihtişam
sadece Esraya yakışırdı.
Esraydı o baştan ayağa.
Esraa.
Çoktan beridir özlemişim ocakta
yanan,ateşi.
Yanı başında da
oturmak için yapılmış;
yer minderini.

Ah esram ah.
Şöyle bir geliversende,
yapıversen,
korda,ateşte bir kahve.
Aslında ateşe gerek yokya;
korda esra,ateşte.

Ah Esram ah.
Ne işin var senin orda.?
Bekliyorken seni ben burda.
Hani şöyle geliversen.
Taşlı çalılı,bahçenizden.
Ve giriversen salona.
İki odam vardı.Bir yönü denize
diğer yönü yemyeşil vadi ve orman,
manzaralı.
Eh yetiyor,küçücükte bir
mutfağı.Olması gereken
Esraydı,

Esram eksikti.Eh be esram
gel,gel diyorum.
Nerede o günler.Belkide Esram
hayal dünyamdı.
Yıllardır habersizdi ona hayranlığımın.

Neyseki galiba esram yeni farketti beni.
Yıllardır oda bekliyormuş.
Benden gelecek,haberi.
Son kez farkettim fakat söyleyemedim,
çekindim. Yine ona, onu ne çok sevdiğimi.
Umutla bekler iken,bilemezdim onun
başkasına gelin olup gideceğini.