Ağlamasam diyorum
Bir kerede hayatımı izlerken ağlamasam
Her mutluluğun ardındaki o hüznü görmesem
Kahrolmasam..
Özenle büyüttüğüm sevgimi doyasıya yaşasam
Boş bir beşik salladım durdum seni beklediğim gecelerde
Kimi zaman yıldızları uyuttum kimi zaman hasretimi
Henüz vazgeçmemiştim umutlarımdan
Benimle birlikte ağlayıp durdular
Zaman geçti gelmedin,yinede bekledim
Yağmurun dolu dizgin yağdığı bir gecede
Tamda yüreğim kabarmış gözlerim nemlenmiş
Odamın her köşesine toprak kokusu sinmişken
Bıraktığım ufacık boşluktan sız gir içeri...
Birde sana yanmasın diye yüreğim
Bu şehre yabancı adımlarım
Sessiz sokaklarda solgun izlerini görüyorum
Arasam bulurmuyum seni bir köşe başında
Hıçkırıklarımı rüzgarın o ritimsiz sesinde saklıyorum..
Yokluğunu damarlarımda hissediyorum
Sensiz geçen baharların ardından
Seninle gelen bir sonbaharı daha yaşıyorum
Gece daha karanlık artık
Yıldızlar bulutların ardında gizli...
Kaç mevsim tükettim seninle saymadım
bu ne büyük acıdır anne
anlatması zor yaşaması ölüm
bu ne derin sızdır anne
aniden vurur geçer insana...
neden bana kaşık tutmayı öğrettiğin gibi
Nezaman alsam kalemi elime
Seni anlatırım dilsiz kağıtlara
Radyomda çalan ayrılık şarkılarıyla ağlarım
Hasret şiirlerinin içinden alırım kokunu...
Gecenin o ritimsiz sesini dinlerim
Çoğalan yokluğunun acısını alıp
Hasretini doldurup ceplerime
Sokak sokak gezmek istiyorum
Seninle yürüdüğümüz caddelerde
Sonra oturup bir kaldırım taşına
Bulutların gölgesi düşerken üstüme
Umutlarımın da benim gibi tükendiğini farkettim
Nice aşık gördüm
Nice aşk hikayeleri duydum
Sonu mutlu biten romanlar okudum
Birde seni okudum böyle yaralı..
Sensiz geçen baharların ardından
Seninle gelen bir sonbaharı daha yaşıyorum
Gece daha karanlık artık
Yıldızlar bulutların ardında gizli...
Kaç mevsim tükettim seninle saymadım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!