Eşqim Şiiri - Sevinc Arzulu

Ayaqlarım hara gedir,heç özüm de bilmirim ki,
Hicrin qara nişanını ağ alnımdan silmirim ki.
Görürsen ki yaşayıram,sensiz hele ölmürüm ki,
Üz dönderib benden yolun uzaqlara salan eşqim.

Ne ben çıxdım bu döyüşden,ne de ki sen qalib oldun,
Seçdin başqa bir gözeli,özgesine talib oldun.
Ezel bele deyildin heç,indi niye zalim oldun,
Xatiresi kölge kimi xeyalımda qalan eşqim.

Yağış döydü,külek çırpdı veslin yaşıl talasını,
Sel apardı al çöllerin süsenini,lalasını.
Öz elinle körpü üstde tikdin hesret qalasını
Demi demden,qemi qemden,beni benden alan eşqim.