Esnemelik Aşklar Şiiri - Alaaddin Emre

iki kişilik pişmanlıklar
esnemelik aşklar
oh ne güzel
mevsimler de değişti
gel gör ki
değişmedi kedilerin huyları
o şımarık yatıp yalanmaları
evin sahibi onlar

biz mi acaba
uygunsuz yakalandık hayata
ciltletsek günleri
kim saklar bizden sonra
salya sümük kim ağlar arkamızdan
kalır mı kokumuz yastığımızda
bir ime rastlarlar mı acaba sevdiklerimiz
yakalanır mı bize özgü bir sözcük

gözlük gerek gözlük

insanın arka yüzü
benzemiyor ön yüzüne
nedense

sanırım kendine sarılmadığından
karartma gecelerinden kalma bir alışkanlıkla
gece sokağa çıkmak yasak

ödünç sevgili gerekmez
yaşa yalnız başına
çok denedik
cansız gönül olmuyor gönül

hiçten çıkmıyor var
zorlamaya ne gerek var
kabullenip yaşamaya bak
düşünme öteyi
kesemeyiz zamanı
değiştiremeyiz de
bırak kalsın
olduğu kadar