Esmerim Şiiri - Mustafa Erdinç

Yıllarımı çaldın be esmerim
saçlarıma genç yaşta akları sen düşürdün
ümidimi ve hayallerimi köhne bir sandala sen saldın
saldığın salıda batırdın güneşimide
ben sana derken bile esmerim titrerdi hep yüreğim
beni gecelerede atan sendin şair yapanda
oysa mısralarım hiç ağlamazdı böyle
senin kalem kaşlarını nakış gibi işlerdi kalemim,
türkü dudaklarına şarklılar yazardı
gamzelerine aşkı ekerdim
ama sen bu sevgiyi asla haketmedin

belki çok güzelsin belki en nazlı sensin
belkide teksin
ama sen bu sevgiyi asla haketmedin
oysa senin için uykularımı feda ettim
sabahlara kadar hep sen hep sen vardın aklımda
senin için geçligimi feda ettim
gözünden düşen bir damla yaş için oysa canımı verirdim sana
şimdi bomboş geliyor yaşamak
seni bekledigim sokakların anlamı yok artık
artık ne saatime bakıyorum nede takvimlere
sen ne ayları sor bana nede yılları
ben acılar içinde bir dert deryası
şimdide gözyaşlarım anıyor o deli sevdayı
aşk bitti sevgi bitti

seni böyle duyguyla
seni böyle aşkla
seni böyle delice sevgiyle seven yüreğimi
imkanım olsaydı yırtar atardım
bu kadar sevginim hatrına şimdi bir soru soruyorum sana
son nefesimde adını anmak üzreyken boğazım tıkanırsa
bir yudum su verirmisin bana
aşk aşk adına soruyorum sana

MUSTAFA ERDİNÇ