EsmeraldaIII Şiiri - Cuma Yüksel

Esmeralda -imzalama-

Başta doğruydu belki,
sığınabileceğim bir liman arıyordum.
Tereddüt etmeden,
korkuya meydan vermeden,
hayatımı ellerinle demirleyebileceğim,
sıradan bir liman...

Günden güne alıştığım,
biraz daha fazla yaşadığım,
hatta nefes alıp vererek içimde yaşattığım,
hayatıma mal olan bir insan!

Evet, senden bahsediyorum Esmeralda.
Ve sen hâlâ beni yaşıyormuşum gibi san...

Âşık olduğum,
ilk kadın olma ayrıcalığıyla,
kanımı emen,
kanımı çürüten,
bir sivrisinek gibiydin en başta..
Zaten bütün sivrisinekler dişidir,
öyle değil mi Esmeralda...

Her gün biraz daha fazla,
hayal ettiğim, hayaletim,
güvendiğim,
zaman zaman gücendiğim,
esmer bir ömür oldun,
ömrüme..

Sen farkında değildin belki,
Hayır, hayır! kesinlikle hiç bir şeyin,
farkında değildin.

Meselâ, sen bunları bilmiyordun:

Ben hayatımda soğuk çay içmezdim.
Sonra seni tanıdım,
buz gibi çaylar içmeye başladım.
Ve hâlâ da içiyorum,
kana kana,
bazen de kanaya kanaya...

Meselâ ben, yemek yaparken tuzuna ayrı bir,
hassasiyet gösterirdim.
Ama artık tuzlu-tuzsuz diye hiç bir yemeği ayırt etmiyorum.
Bunu da bilmiyordun meselâ.
Ve biraz sonra alt satırda söyleceğim farklılığı da.

Ben geceleri, uyumadan önce hep dua ederdim,
kaderimi değiştirecek tek şeyin,
dua olduğuna inanırdım.
Sonra seni tanıdım.
Ve biliyor musun artık hiç dua etmiyorum,
uyumadan önce..

Sana öyle şeyler yazmak istiyorum ki,
seni yazarak yaşamak,
sana dokunmadan,
gözlerine bir ân olsun bakmadan,
en insancıl yanlarımla yaşamak istiyorum,
sendeki beni..

Dilinden dökülen her harfe,
inci gibi davranıyorum.
Bir inci demek istiyorum,
bu kadının dudaklarından dökülenler için.
Ki; inciler incinsin...

Ve bu arada özür dilerim,
demin yukarıdaki satırların birinde,
sana bu kadın dediğim için...

Geçiyor günler Esmeralda!
Her gün bedenimin farklı bir yeri yaşlanıyor.

Ama en çok gözlerim ıslak,
kurumak bilmiyor.

Sen de onlardan mısın Esmeralda,
hani şu, erkekler ağlamaz diyenlerden..

Erkekler öyle bir ağlar ki Esmeralda.
Sanırsın ki annesini kaybetmiş,
üç yaşındaki bir çocuk gibi ortalık yerde kalmış.
Ya da babası ölmüş,
o an,
her an...

Esmeralda, erkekler öyle bir ağlar ki..
Sen aynalara bakmaya utanırsın..

Her çağımı farklı güzellikte yaşadım,
ama sen benim,
en güzel,
en deli çağımdın.
Sen içimde dört mevsimi yetiştiren,
içimdeki mevsimleri,
dört dörtlük büyüten,
titiz bir bahçıvandın Esmeralda...

Biliyorum,

Tesadüfen de olsa, hiç bir zaman karşılaşma,
ihtimalimiz yok.
Ve hep ihmal edecek sevgin beni,
bunu da biliyorum.

Sen başkalarının olarak doğdun, rüyalarıma..
sancılı bir doğum geçirdin,
girmeden önce hayatıma.
Kürtaj edebilirdim seni,
ama etmedim Esmeralda!

Şimdi başkalarının olarak gidiyorsun üvey aşklara,
yetim aşklara,
öksüz aşklara,
ve aşka...

Ben sıradan bir insanım,
ve yine sıradan biri olarak ölmek istiyorum.

Sen beyaz geceler gördün mü Esmeralda?
Ben gördüm,
kördüm..

Peki ya sen, beyaz yalanlar söyledin mi hiç?
sevdiğin iki insanın arasını düzeltmek için...

Bu gece her şey beyaz,
ellerim, kalbim, dilim...

Ve sen,

her şeyim...

Üzüldüğümü hiç bir zaman gizlemeyeceğim,
sana hayatta en çok değer verdiğim şey uğruna,
yemin edeceğim!

Ve inan bu kez ağlamayacağım..

Esmeralda,

Sen nikah masasında evet derken ona...
Ben seni hep b-e-y-a-z bir yalan olarak hatırlayacağım....