EsmeraldaII Şiiri - Cuma Yüksel

Selam Esmeralda…

Biraz dertleşelim ister misin?
Hem uzun zaman oldu görüşmeyeli…

Nasılsın diye bir soru sormayacağım sana.
İyisin biliyorum.

Bu yüzden, direkt kendimden bahsedeceğim…
Kötüyüm bu aralar,
Avuçlarımın içi kanıyor.
Bunun en çokta senle alakası var.

Sen benim kafamda yarattığım,
hayali bir karakterdin Esmeralda.
Sana yazdım bütün şiirleri.

Herkes benim birilerine gönderme yaptığımı sandı.
Oysa sen öleli çok olmuştu.
Zaten aynı gün birlikte ölmüştük.
Cesetlerimizin külleri,
zorda olsa arayıp birbirini bulmuştu.

Beni kamburumdan dolayı hiç kimse sevmemişti.
O yüzden, bende kimseye yaralarımı açamamıştım.
İnan! aslında çokta güzel konuşabiliyordum.
Fakat hiç kimse duymuyordu beni.
Senin dışında...

Bu dünyada anlayamadılar beni Esmeralda.
Öteki tarafta da umudum yok zaten, sende biliyorsun.

Ne olursa olsun artık!
Bu saatten sonra fark etmez, benim için,
Ki biliyorum; sende şu an benim yazdıklarımı okuyorsun..

Şu alt kısmı daha iyi oku:

Bana ne zaman sorulsa..
Tüm bunları sen mi yazıyorsun diye?
Bütün içtenliğimle -hayır diyorum.
Tüm bunları bana: -o yazdırıyor.

‘’O hayalimde yaşadığı sürece,
Ben sadece bir kuklayım diyorum, övünerek….’’
Hem de evrenin en mutlu kuklası...