Esmer Yüzlü Akşamlar Şiiri - Cemalettin ...

Evrilirken geceye, esmer yüzlü akşamlar
Yorgun günün hüznünü, alır bağrında saklar
Yükselirken kalplerden, efkâr yüklü ilhâmlar
Bir terennüm hâlinde, âvâzla kalbi yoklar

Çekilirken el-ayak, yavaş yavaş yollardan
Tenhâlaşır sokaklar, takat düşer kollardan
Haber bekler niceler, anne bacı ve yârdan
Bir tesellî faslında, âvâzla kalbi yoklar.

Yüreklerde umûtlar, sarkar yeni bir güne
Umûdunu kaybeden, gider rûhen sürgüne
Derinden bir of çeker, mâzi olan her düne
Bir terennüm hâlinde, âvâzla kalbi yoklar

İçinden gelen bir ses, sanki ney gibi ağlar
Yanık bir türkü gibi, terennüm edip çağlar
Aldığımız her nefes, bizi hayâta bağlar
Bir terennüm hâlinde, âvâzla kalbi yoklar.

Görünmez ki ufukta, güneşin kızıl rengi
Hârelenen renklerin, tükenip bitmiş cengi
Aramakla bulunmaz, geçen zamânın dengi
Bir terennüm hâlinde, âvâzla kalbi yoklar.