Esmer ve Yağız Çocuklardı

Esmer
Ve yağız
Çocuklardı
Dağ gibiydi hepsi
Süphan'dan heybet
Rahva Ovasından
Yalnızlık devşirirlerdi
Kar olup yağarlardı
Sessiz sessiz
Uzun kış
Gecelerinin üstüne
Gözlerinde yarım kalan
Sevdalar vardı
Taze gelin gibi ağlamaklı
Ve umutları
Bastırılmış birer intihardı
Mor dağların
Eteklerinde saklı
Esmer
Ve yağız
Çocuklardı
Kurdukları hayaller
Yuvasız kartaldı
Göklerde süzülürdü
Şehri pusulasız
Sonra yorgun argın
Dideban Dağına konardı...