Esmer Tenlim Şiiri - İzzettin Coşkun

Şimdi ölüm vaktidir esmer tenlim
Bir sevdanın mesaisinde irkilir ruhum...
azıcık sabret,
bir kıyametlik sabahında bulunacağım senle...
Ölüm ölüme kuşanacağız,
tabuta sığınmaz yüceltilerde.
Bir facia ki uslarda umud infılakıdır.
Bir vahşet ki gök gürlemesi sanılır çığlıkları.

En çok ta biz anlarız,
bir Ananın dilsiz ve ağıt dolusu feryadını.
En çok biz biliriz meçhulce bekleyişleri.
Tanrıların gazabına uğrayan gülüşleri.
Şimdi kıyamet vaktidir esmer tenlim...
İkinci bir roboski’ye tanıklık edenleriz.
Ve yan yana dizilmiş cesetler gösterir ki.
Firavun’u bile unutturan zalimleri

Sahipsizce bırakıldı fukaralık avuçları
Tepeden tırnağa karanlığa terk olanlar
kucağında emsalsiz bir yaşam duruldu
uzaktan uzağa satılmış gözlere.

Nerden tutsan depremler kupar.
nerden tutsan facialar alevlenir,
o göçük taşıyan bedenleri...