Esmer, Siyah Şiiri - Bedri Kenan Karaal

Gülümsersin tabi ki,
her doğan güne,
karanlık gecelerin ardına sığınsa bile...

Hayata daha deli dolu bağlanırsın,
ardında solmuş bir yığın yaprak ile
ağlayan güllerin gözyaşlarını görmeden...

Ellerinden tut masum geçmişinin ki,
geleceğinin kirli sevgilisinden,
onun bari kurtulmasını sağla...

Bir gece de aç gözünü,
yalnızlığın siyahına...

Aldatılmışlığın, unutamamanın,
masum, bir o kadar delice,
sevgilerin saklandığı,
gözü kapalı sevişmelerin yattığı,
o simsiyah örtüye...

Aç gözlerini,
korkma,
benden bir şeyler bulursun...

Bende doğmuyor güneşin,
karanlık gecelerdeyim çünkü,
bıraktığın ben değilim,
mavilerde saf ve kumral...

Esmer tenini arıyorum karanlık gecelerde...

Gecelerimde sen...

Esmer, siyah…