Beşiktaş da Maşuklar Yokuşu’nun bitiminde
tenteneli perdeleri sararmış ahşap bir ev
penceresinde komşunun kızı esmer Münevver
balkonlarında kasımpatılar menekşeler
sokak aralarında veya Abbasağa Parkı’nda
arkadaşlarım misket oynardı.
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Devamını Oku
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
bedenimiz büyür ama, içimizde ki çocuk hep babasının saçlarını okşadığı yaşta kalır Mehmet abi.
biraz da bundan değilmidir, hep çocuk kalmak ister bedenlerimiz, belki babamız yine bir yerlerden çıkar gelir de, okşarsa diye saçlarımızdan...
saygılar abi, dostumsun her zaman...
geçmiş zaman olur ki;bir pencere aralanır hayal perdesinden
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta