Esmer Kız Şiiri - Veyis Veyis

Esmerliğinde bir hazan akşamı;
Ufkun son kızıllığı yüreğimde,
Yavaşca batmakta güneş.

Sessizlik;
Sadece derinden bir ölüm nefesi,
Şah damarımda dolaşır;
Ezercesine, çatlatırcasına hicran.

Kaçırırken o bakışlarını,
Yıldızsız geceye inat kayan son durağan gözlerin,
Umuduma dayanmış bir namlu şakağımda,
Tetiğe vuslatsızca basan gerilmiş kaşın,
Birde kokunu alıp götüren rüzgar;
Dağıttığı dalgalı saçların üzerime gelen ateş.

Esmerliğinde bir hüzün intikamı,
Acımasız bir cellatlık,
bir zemheri saklı;
acılı bir nefret ecrin,
Soldan gelen Levh-i Mahfuz vicdan sızısı,
Kabir azabı, cehennem ızdırabı,
Zakkum ve gayya,
Gidişinle çökmüştür azap.