Esmer ile Sarışın Şiiri - Vasfi Şahin

Biri esmer, kısa, tıknaz, kilolu.
Sarışındı öbürü, zayıf ve uzun boylu.
Ellerinde telefon,
Başlar eğik aşağı
Parmaklar kıpır kıpır,
“Hava nasıl acaba!” diye sordu kilolu,
“Hava’yı bilmem ama,
Adem pek de iyi sayılmaz” dedi zayıf olanı.
“O da ne demek?” dedi tıknaz.
“Ne demekse o demek” dedi uzun.
“Adem?” diye sordu kısa, esmer bu sefer.
“Aşk olsun,
Adem’i bilmiyor musun?” oldu cevabı zayıf, uzunun.
“Adem, Adem, … hangi Adem bu?”
“Kara Şaban’ın Adem’i canım!”
“Kara Şaban mı?”
“He ya!”
“O da kim ola?”
“Adem’in babası.”
“Adem kim?”
“Hava’nın kocası”
Kalktı ayağa esmer,
Fırlattı attı elindekini uzağa,
Kara gözleri ile baktı uzun olana;
“Kara Şaban, Adem’in babası,
Adem de Hava’nın kocası,
Pekala, söyle bakalım şimdi;
Nerde bunların anası?”
Çok mu karışmıştır acaba,
Esmer ile sarışının kafası?