Esmer Gül Şiiri - Şeref Akar

Arsız bir sancı düştü, bir güzelleşen bela
Ne o gülü unuttum, ne beni hatırladım.
Yeni düştüm kederin en dipsiz uykusuna
Hüznün coğrafyasını kendimle sınırladım.

Şairler ki sustular, beni dinlediler hep.
Denizler yalçın dağlar ve tüm renkler sustular.
Ey! Ferhata güç veren, beni kavuran sebep
Sen aşk, alnımda ki kan, sen ruhuma değen har.

Güneş sızıyor senden, bende derin yalnızlık
Alev alev yalnızlık, Ah! damla damla güneş
Ürkek gözlerinde gül, gülde sızan aydınlık
Öyle bir aydınlık ki, binlerce güneşe eş.

Lavanta çiçekleri, mersin ve nar ağacı,
Aşk kokusu getirdi dağlardan esen rüzgar
Ruhumdan açan şiir el yazması bir sancı
Bu amansız sancıyı şairler kutsadılar.

Zehrinden ben bu aşkın, bir parça bulut çaldım,
Bir parça umut, bir ruh, bir hayal ve Esmer Gül.
Muhteşem gözlerinde hırsızca saklı kaldım
Ey kalbim bu ince tül örterse seni örtül.

Esmer Gül, sen gelince kalbime baharlarla
Biriktin gözlerime hasret dolu segahtan.
Nihavent ağladılar bulutlar damla damla,
Şairlerse bu aşka secde etti o zaman
Esmer Gül, Yörük Kızı, Akdenizlim, Aybala