Esmer Geceler Şiiri - Hümeyra Yılmaz

Esmer gecelerde düşerdi gözlerin aklıma
Bir sen olup sarılırdı ince belime karanlık
Bir de ben olup ağlardı…

Sabaha yorgun düşerdi düşlerimiz
İkimize dair / tek kelime bile etmezdik
Çünkü biz seninle aşkı
Yalnızlığa emanet edip öyle sevişirdik

Savrulmalarımız da kaybolurdu dünlerimiz
Geçmişin sorgularını uyutup
Yarınlar için nöbet tutardı hayallerimiz

Çok şeyi anlatmaya yeterdi sessiz kalışlarımız
Ve en az bizim kadar özgürdü
Yüreklerimizin beslediği martılarımız

Şimdilerde hiç olmadığım kadar yalnızım

Yine esmer bir gece ve yine gözlerin düştü aklıma

Sen kalabalık şehrin yalnız adamı
Her şeyi göğüsledin de
Bir benim çaresizliğim sığmadı avuçlarına…